INTROWERTYCZNY ELEMENTARZ

Introwersja to jedna z cech osobowości opisana i nazwana po raz pierwszy przez C.G. Junga. Polega ona na kierowaniu swojej uwagi w głównej mierze na własny świat wewnętrzny, skupieniu na emocjach, rozmyślaniach i rozwoju wewnętrznym. Cecha ta jest przeciwieństwem ekstrawersji skierowanej na doznania płynące ze świata zewnętrznego. Każdy człowiek znajduje się gdzieś na skali pomiędzy tymi dwoma skrajnymi przypadkami. Zwykle jednak jedna z tych cech jest nam zdecydowanie bliższa, co prowadzi do identyfikacji jako introwertyk lub ekstrawertyk. Osoby o osobowości oscylującej mniej więcej w połowie drogi między introwersją i ekstrawersją nazywa się ambiwertykami.

Odpowiedzi na to pytanie w dość dobry sposób udziela Wikipedia, na podstawie książki Marti Olsen Laney 'Introwertyzm to zaleta’:

  • zyskują energię kiedy są w samotności, a tracą wśród ludzi,
  • czerpią energię ze świata wewnętrznego, tj. uczuć, idei, wrażeń,
  • są dobrymi słuchaczami,
  • myślą zanim coś zrobią lub powiedzą,
  • utrzymują większy kontakt wzrokowy podczas słuchania kogoś, niż podczas mówienia do niego,
  • mają niewiele zainteresowań, ale w każde zainteresowania bardzo się zagłębiają,
  • tylko głębokie relacje z innymi nazywają „przyjaźnią”,
  • wolą rozmowy w cztery oczy niż w grupie,
  • mówią wolno, z przerwami,
  • aby się skupić potrzebują ciszy, nie lubią gdy im się przerywa pracę lub jakiekolwiek inne zajęcie (np. dzwonkiem telefonu),
  • korzystają z pamięci długotrwałej, przez co często mają uczucie „pustki w głowie” i mogą mieć problemy ze znalezieniem odpowiedniego słowa podczas rozmowy,
  • lepiej niż ekstrawertycy radzą sobie z zadaniami wymagającymi skupienia uwagi,
  • na studiach osiągają lepsze wyniki niż ekstrawertycy,
  • łatwiej uczą się czytając niż przez rozmowę z innymi,
  • wolą dowcip ujawniający niestosowność i niedopasowanie,
  • pracują tak samo niezależnie od tego, czy są chwaleni, czy nie,
  • nie lubią rozmów „o pogodzie”,
  • mogą mieć trudności w zapamiętywaniu twarzy i nazwisk

Przede wszystkim – zaakceptować! Pamiętaj, że introwertyzm to nie choroba, to po prostu cecha będąca częścią nas samych i posiadająca zarówno wady jak i zalety. Najważniejsze to polubić siebie, znaleźć w introwersji pozytywne strony i korzystać ze swoich introwertycznych cech najlepiej jak się da. Pomocne może okazać się tutaj pogłębienie wiedzy na tematy psychologiczne związane z osobowością i temperamentem, które pozwalają uświadomić sobie co tak naprawdę w nas siedzi i jaki ma to na nas wpływ.

Niestety często zdarzają się osoby mylące pojęcie introwertyzmu z nieśmiałością, depresją czy nerwicą i usprawiedliwiające swoje złe samopoczucie właśnie typem temperamentu. Podkreślamy jednak że jest to błąd, a życiowe problemy czy poczucie smutku nie są bezpośrednio powiązane z introwertyzmem. Introwertycy mają taką samą szansę na prowadzenie szczęśliwego i spełnionego życia jak ekstrawertycy!

Przede wszystkim pamiętaj że wszyscy jesteśmy ludźmi, a introwersja czy ekstrawersja to tylko nieco sztuczne pojęcia, stworzone w celu łatwiejszego nazywania pewnego zestawu cech osobowości które dość często występują w społeczeństwie. Tak naprawdę każdy człowiek jest w pewien sposób wyjątkowy i teoretycznie wymaga specjalnego traktowania – nie powoduje to jednak, że należy wprowadzać podziały i klasyfikować każdego do innej grupy oznaczonej jakąś etykietką.

Moja rada będzie więc uniwersalna w obcowaniu z ludźmi o każdym typie osobowości: przede wszystkim wykaż się empatią i obserwuj potrzeby drugiej osoby oraz jej poziom energii. Jeśli widzisz, że na skutek przebywania w dużych grupach ludzi czy niekończących się rozmów na błahe tematy osoba ta staje się zmęczona, wycofana i ma gorszy humor – nie zmuszaj jej do tego. Być może bardziej spodoba jej się rozmowa w 4 oczy i spacer na łonie natury?

Każdy z nas na przestrzeni lat trochę się zmienia, ewoluuje choćby pod wpływem doświadczeń i może to dotyczyć również cech charakteru. Typ temperamentu jest mimo wszystko czymś wrodzonym i stałym i urodzony introwertyk raczej nigdy nie stanie się przesadnie ekstrawertyczny. Potwierdzają to również badania pokazujące, że introwertycy różnią się od ekstrawertyków pod względem funkcjonowania układu nerwowego – chociażby na poziomie aktywności poszczególnych fragmentów mózgu czy dominującego neuroprzekaźnika.

Nie jest niczym zaskakującym, że introwertycy nieco mniej rzucają się w oczy niż osoby bardziej ekstrawertyczne – są cisi, subtelni i zdecydowanie więcej czasu spędzają w samotności. Często również nie mamy świadomości, które osoby w naszym środowisku są introwertykami, dopóki nie poznamy ich bliżej.
Z pomocą przychodzi Internet, gdzie istnieją miejsca zrzeszające osoby które czują się introwertykami. Polecam zwłaszcza forum Polski Portal Introwertyków: www.introwertyzm.pl oraz stworzoną przeze mnie grupę na Facebooku: www.facebook.com/groups/introwertycy

HSP oraz WWO to skróty od wyrażenia 'osoba wysoko wrażliwa’ (ang. highly sensitive person). Jest to stosunkowo nowe pojęcie oznaczające wyższą niż przeciętna wrażliwość na bodżce, ich dogłębniejsze przetwarzanie oraz wysoką reaktywność partii mózgu odpowiedzialnych za emocje. Podobnie jak introwertyzm jest to cecha wrodzona i w żadnym wypadku nie uznaje się jej za nieprawidłowość. Uwarunkowana jest genetycznie budową mózgu, jednak jest czymś zupełnie odrębnym od typu temperamentu. Oznacza to, że choć wielu introwertyków zauważa u siebie cechy charakterystyczne dla HSP, to wcale nie musi iść to ze sobą w parze. WWO stanowią około 15-20% ludzi, co ciekawe analogiczne osobniki spotykane są również wśród zwierząt.

Główne cechy charakterystyczne osób wysoko wrażliwych to:
– zwiększona wrażliwość na bodźce takie jak ból, kofeina, głód, głośne dźwięki, ostre światło
– duże ryzyko 'przestymulowania’ i przemęczenia w sytuacjach gdzie dużo się dzieje, skutkujące stresem i rozdrażnieniem
– częsta potrzeba odpoczynku w ciszy, spokoju i samotności
– trudności w skupieniu się na kilku rzeczach naraz
– nieumiejętność pracy pod presją (czasu lub osób)
– wrażliwość na sztukę, jednocześnie unikanie treści związanych z przemocą czy agresją
– skłonność do nadmiernej analizy rzeczywistości
– trudności z szybkim podejmowaniem decyzji
– unikanie chaosu, zmian, konfliktów
– przywiązywanie dużej wagi do życia wewnętrznego
– wysoko rozwinięta empatia, 'przejmowanie’ na siebie emocji innych

Znajdziesz tu zbiór i kwintesencję najważniejszych informacji na temat introwersji, wysokiej wrażliwości i bogaty zasób artykułów powiązanych z tymi pojęciami. Oprócz tego pojawiają się tutaj artykuły związane z rozwojem osobistym i duchowym. Wszystko to, czym warto się dzielić i co może przydać się każdemu z nas w poszerzaniu własnej świadomości i poprawie jakości życia.

Zrobię co w mojej mocy, by udzielić odpowiedzi również na inne nurtujące Cię pytania. Kto wie, może niektóre z nich powinny zostać umieszczone tu na stałe? W celu zadania pytań skorzystaj z formularza kontaktowego.