MIŁO CIĘ WIDZIEĆ!
Cały świat znalazł się w ostatnich miesiącach w nowej, nieznanej rzeczywistości. Pandemia wirusa COVID-10 zmienia zasady funkcjonowania społecznego, wpływając na nasze życie zawodowe i prywatne. Nawet jeśli sami nie znaleźliśmy się w centrum tej rewolucji, to i tak odczuwamy jej skutki – chociażby pośrednio, poprzez otoczenie. Całe to zamieszanie związane z izolacją społeczną to bardzo […]
Jeśli jesteś introwertykiem lub osobą wysoko wrażliwą, istnieje duże prawdopodobieństwo że uwielbiasz zastanawiać się nad życiem, nad sobą i prowadzić głębokie przemyślenia egzystencjalne. Tego rodzaju dociekliwość i ciekawość jest dla nas bardzo charakterystyczna i bardzo często prowadzi nas w konsekwencji na ścieżkę rozwoju osobistego lub duchowego. A kiedy już na niej jesteś, nie sposób nie zetknąć się z pojęciem ego.
Prawdą jest, że jestem zwolenniczką pozytywnego podejścia do psychologii. Nie oznacza to jednak, że unikam tematów trudnych, takich jak depresja. Wręcz przeciwnie, jest on mi bardzo bliski i postanowiłam uczynić z niego główny temat tego posta. Bo warto o nim mówić, uświadamiać, dodawać otuchy, a przede wszystkim nie udawać, że coś takiego nie istnieje, lub jest tylko wytworem wybujałej czy jeszcze gorzej rozpieszczonej wyobraźni.
Przychodzą czasem takie momenty jak dziś, kiedy rozglądając się dookoła, widzę głównie rzeczy, których nie chciałabym widzieć. Im bardziej staram się poukładać swój świat wewnętrzny, tym wyraźniej widzę pewne zjawiska w świecie zewnętrznym, które trudno mi zaakceptować.
W rozmowie z moimi klientami czy przyjaciółmi zauważam ostatnio pewien powtarzający się element, który tkwi niczym drzazga w umysłach wrażliwych, skłonnych do refleksji osób. I jak to drzazga – niby nic groźnego, a jednak uwiera i sprawia, że nie potrafimy skupić się w pełni na niczym innym. Chodzi o potrzebę kontroli dnia jutrzejszego, przewidywania przyszłości, określenia wyraźnej ścieżki którą będziemy kroczyć.
Polski 
English