MIŁO CIĘ WIDZIEĆ!
Cały świat znalazł się w ostatnich miesiącach w nowej, nieznanej rzeczywistości. Pandemia wirusa COVID-10 zmienia zasady funkcjonowania społecznego, wpływając na nasze życie zawodowe i prywatne. Nawet jeśli sami nie znaleźliśmy się w centrum tej rewolucji, to i tak odczuwamy jej skutki – chociażby pośrednio, poprzez otoczenie. Całe to zamieszanie związane z izolacją społeczną to bardzo […]
Jeśli jesteś introwertykiem lub osobą wysoko wrażliwą, istnieje duże prawdopodobieństwo że uwielbiasz zastanawiać się nad życiem, nad sobą i prowadzić głębokie przemyślenia egzystencjalne. Tego rodzaju dociekliwość i ciekawość jest dla nas bardzo charakterystyczna i bardzo często prowadzi nas w konsekwencji na ścieżkę rozwoju osobistego lub duchowego. A kiedy już na niej jesteś, nie sposób nie zetknąć się z pojęciem ego.
W rozmowie z moimi klientami czy przyjaciółmi zauważam ostatnio pewien powtarzający się element, który tkwi niczym drzazga w umysłach wrażliwych, skłonnych do refleksji osób. I jak to drzazga – niby nic groźnego, a jednak uwiera i sprawia, że nie potrafimy skupić się w pełni na niczym innym. Chodzi o potrzebę kontroli dnia jutrzejszego, przewidywania przyszłości, określenia wyraźnej ścieżki którą będziemy kroczyć.
Współczesny, dynamiczny sposób prowadzenia rozmowy oparty na szybkiej wymianie zdań na pewno został stworzony przez ekstrawertyka. I mam przeczucie, że przed wprowadzeniem w życie nie został opatrzony certyfikatem ‘odpowiedni dla introwertyków i wwo’.
Obserwując ludzkie historie często nasuwają się pytania: czy przywiązanie jest jednoznacznie pozytywnym zjawiskiem? A może ma również swoje czarne oblicze? Czy można z nim przesadzić i jakie są tego skutki?
Polski 
English