Pewnie niejednokrotnie zastanawialiście się, czy introwersję da się zbadać naukowo i czy mózgi osób o różnych typach temperamentu rzeczywiście się od siebie różnią. Otóż okazuje się że jak najbardziej i takie różnice dostrzec można badając różne aspekty funkcjonowania mózgu. To właśnie one w dużej mierze decydują o tym, jakie natężenie interakcji społecznych jest dla danej osoby optymalne.

Kora przedczołowa

Randy Byckner z Uniwersytetu Harvarda zauważył na przykład rozbieżności w rejonie kory przedczołowej introwertyków i ekstrawertyków. Według badań, introwertycy posiadają większą i grubszą warstwę substancji szarej w tej części mózgu. Tłumaczy to skłonność do rozmyślań, głębokiej analizy i ostrożność w podejmowaniu decyzji. Ekstrawertycy są znacznie bardziej zorientowani na życie chwilą i podejmowanie ryzyka.

Przepływ krwi w mózgu

Debra Johnson i John S. Wiebe badali natomiast przepływ krwi w mózgu u osób cichych oraz tych bardziej towarzyskich. U introwertyków zaobserwowano wzmożony przepływ w płatach czołowych, biegunie przednim wzgórza oraz innych obszarach odpowiedzialnych za planowanie i umiejętność rozwiązywania problemów. W przypadku ekstrawertyków najbardziej aktywne okazały się być tylne części kory mózgowej odpowiedzialne za interpretację bodźców sensorycznych. Z tego też powodu pierwsza grupa badanych kieruje swoją uwagę w głównej mierze do wewnątrz, podczas gdy druga poszukuje źródeł stymulacji w środowisku zewnętrznym.

Układ współczulny i przywspółczulny

Nasz system nerwowy składa się z dwóch części: układu przywspółczulnego odpowiedzialnego za oszczędność energii i ostrożność w interakcjach ze środowiskiem zewnętrznym oraz układu współczulnego którego rolą jest przede wszystkim mobilizacja organizmu do działania. Każdy z nas korzysta z obu tych części w zależności od potrzeb i sytuacji, jednak ekstrawertycy wydają się znacznie chętniej aktywować układ współczulny. Na skutek tego stają się bardziej aktywni i śmiali, ich mózg jest czujny i skupiony na otoczeniu, redukując przy tym wewnętrzne przemyślenia. Tymczasem dla introwertyków taki tryb pracy mózgu jest na dłuższą metę męczący.

Dopamina i jej wpływ na mózg

Kolejna cecha wyróżniająca mózgi introwertyków dotyczy neuroprzekaźnika nazywanego dopaminą. Nie bez przyczyny nazywa się ja hormonem szczęścia – odpowiada ona za odczuwanie przyjemności i pobudzenie układu nagrody. Dlatego też człowiek skłonny jest do podejmowania aktywności które skutkują wydzielaniem dopaminy. Okazuje się, że u ekstrawertyków źródłem zastrzyku dopaminy są na przykład spotkania towarzyskie. Tymczasem dla introwertyków podobne sytuacje wywołują raczej spadek niż wzrost energii.

Źródło: www.learning-mind.com/introverted-brain-different-extroverted/